Szwecja, maj 2013

Na tę wiosnę czekaliśmy dłuuugo. Nawet do końca nie było pewne, czy aby wyprawa nie zostanie przesunięta, bo szwedzkie jeziora przez cały czas skuwał lód. Jednak najpierw puścił na Fullbosjön, a na dzień przed naszym przyjazdem również na Vindommen. Odetchnęliśmy z ulgą.

Pod względem wędkarskim to był taki normalny wyjazd do Szwecji. Z kilkoma fajnymi rybami, ale bez fajerwerków, metrówek, jakiejś wyjątkowej liczby brań. Ryby żerowały bardzo chimerycznie – na początku prawie wcale, bo woda miała tylko 6 stopni, potem trochę lepiej. Wreszcie po znalezieniu przez nas zatoki ze znacznie cieplejsza wodą (12 stopni), przeżyliśmy kilka momentów dobrego żeru. Tam szczupaki były już nawet wytarte, bo w innych miejscach jeszcze nie.

Jednak, ogólnie rzecz biorąc, trzeba bardzo pochwalić oba obławiane przez nas akweny. Mają olbrzymi wędkarski potencjał, moc wspaniałych miejsc, trzcinowiska, nieregularne dno, łąki podwodne, a przeciętne rozmiary szczupaków są wyjątkowo okazałe (2-4 kg) – a więc, jak przyroda się ruszy, będzie tam doprawdy fantastycznie. Fullbosjön to być może jedno z najlepszych szczupakowych jezior Szwecji. Udowodnili to nasi sympatyczni rodacy z sąsiedniego domku, łąwiąc dwie sztuki 108 i 106 cm oraz kilka dziewięćdziesiątek w ich „prywatnej” zatoczce, do której my popłynęliśmy tylko raz (łowiąc zresztą również pięknego szczupaka). Z kolei Vindommen to bezmiar wody do obławiania, a więc codzienne urozmaicenie, poszukiwanie czegoś nowego. I bardzo korzystny kształt, dający zawsze szansę na osłonę przed wiatrem. Podsumowując ten wątek powiem tylko, że luksusowy domek w pięknej wiejskiej okolicy, dający szansę połowu w dwóch doskonałych łowiskach, to jedna z najlepszych wędkarskich ofert, jakie znam.

Wróćmy do naszych połowów. Pstrągi też były trudne – na naszych ulubionych jeziorkach brały tylko w niektórych miejscach i przez krótkie momenty. Jedynie Sławek pewnego razu miał „dzień konia”, łowiąc regularnie ładne tęczaki przez cały dzień i okraszając ten połów dodatkowo pięknym potokowcem. No, ale tak to już jest na rybach. Te wymęczone, wypracowane z trudem szczupaki i pstrągi dały nam wiele satysfakcji. Trzeba było je najpierw znaleźć, pływając po jeziorach przez wiele kilometrów, później dobrać przynętę i sposób prowadzenia. I na koniec wykonać dziesiątki (setki?) rzutów, aby skusić do brań. Moc pracy! Ale jakże miłej pracy. Ruch na świeżym powietrzu w promieniach długo oczekiwanego wiosennego słońca, pełno śmiesznych przygód na wodzie, a potem sympatyczne kolacje w miłym gronie – właśnie na to czekaliśmy. A do tego urlopowy luz z dala od problemów. Co tu dużo mówić – było super!

Autor reportażu: Piotr Motyka