Po odbytej rok wcześniej wyprawie na Alandy postanowiliśmy tym razem wybrać się pierwszy raz do właściwej – kontynentalnej Finlandii. Nazywana „Krainą Tysiąca Jezior”(niesłusznie, jest ich bowiem o wiele więcej) jawiła nam się zawsze jako miejsce wymarzone dla wędkarzy – pełne dziewiczych łowisk zasobnych w szczupaki, okonie i pstragi. Wystarczyło spojrzeć na mapę Finlandii w szkolnym atlasie, na której zielony kolor nizin rywalizował o palmę pierwszeństwa z niebieskim, wypełnijacych kontury niezliczonych polodowcowych akwenów...
No i nadzieje nas nie zawiodły. Tygodniowy pobyt naszej szóstki na pojezierzu Joroinen obfitował w wiele wspaniałych, okazowych szczupaków. Łącznie złowiliśmy ich ponad 300, co daje przeciętną w granicach 50 sztuk na głowę. Poza szczupakami połowiliśmy złociste wzdręgi i jazie. Ryby brały tak dobrze, że momentami wydawało nam się, ża jakiś wehikuł czasu przeniósł nas na dawne Mazury – podobne do tych, jakie znamy z książek Andrzejczyka i filmu Polańskiego „Nóż w wodzie”. Spokój, cisza, szeleszczące na wietrze szuwary, czasem krótka wiosenna ulewa. I ta pewność, że każdy rzut ma sens, że kolejne branie może nastąpić właśnie za chwilę… To była pierwsza moja wyprawa, na której padło tak wiele ryb. Skandynawia wreszcie pokazała oblicze, o jakim zawsze marzyłem.
