fishingexplorers.com

WĘDKARSTWO • PODRÓŻE • PRZYRODA • DOBRA KUCHNIA I TRUNKI

Włochy i Słowenia, kwiecień 2015

Wiosną 2015 roku wraz z Michałem Pszczołą zrobiliśmy sobie wędkarską pętlę wokół Alp. Odwiedziliśmy takie ciekawe miejsca, jak Monachium, Innsbruck, Trento (Trydent), Bled i Wiedeń. Wędkowaliśmy natomiast na jednym z dopływów włoskiej Adygi, małym jeziorze zaporowym zlokalizowanym na Sawie Dolince w słoweńskich Jesenicach oraz na Lepenie – dopływie górnej Soczy.
Zaskoczyły nas szczególnie Włochy – tamtejsze łowiska okazały się rybne, co dziwi w kontekście masowych wyjazdów Włochów do Słowenii i Bośni. Jak widać, na własnej ziemi mogą oni również znaleźć bardzo ciekawe wody… Człowiek ma jednak w sobie silną potrzebę podróżowania i odkrywania czegoś nowego!
Wracając do Włoch, 2,5-kilometrowy odcinek specjalny ("no kill") naszej rzeki obfitował w okazowe pstrągi i marmoraty, czego dowiodły nie tylko udane połowy, ale również obserwacje - piękne sztuki widoczne były „gołym okiem” na wielu fragmentach rzeki. Niektóre były aktywne, inne mniej, w każdym razie wiemy, że one tam na pewno są i pojedziemy zapewne do regionu Trentino jeszcze nie raz.
Jeśli Italia, to słońce, piękne widoki i bodaj najlepsza na świecie kuchnia. Niczego z tych rzeczy nam nie zabrakło! Dodatkową atrakcją było natomiast kameralne SPA w naszym hotelu. W (niewygórowanej) cenie pobytu mieliśmy możliwość skorzystania po wędkowaniu z basenu, sauny tureckiej i fińskiej. W dodatku byliśmy tam sami, bo narciarski sezon właśnie sie skończył. Nie ma nic lepszego na przemarznięte w górskiej wodzie kości i lędźwia.
Naszym przewodnikiem był niezwykle sympatyczny Paolo – z zawodu architekt, a po pracy pasjonat wędkarstwa muchowego. Pokazał nam łowiska, użyczył łownych modeli much i zdradził najskuteczniejsze techniki połowu. Zawsze uśmiechnięty, zawsze skory do pomocy – w sumie fantastyczny gość!
Po trzech dniach spędzonych w Italii przejechaliśmy do Słowenii. Tam znowu same nowości (przynajmniej dla mnie): najpierw przetestowaliśmy górskie jezioro zaporowe na Sawie Dolince, a naszym przewodnikiem był stary dobry znajomy – Rok. Kilka godzin spędzonych w belly boatach zaowocowało dużą dawką wędkarskiej wiedzy o technice „jeziorowej nimfy”. Udało nam się złowić 4 piękne tęczaki, co nie było wielkim wynikiem, ale nam i tak sprawiło wiele radości. Wszystkie pstrągi wyglądały jak okazy dzikie z Ameryki Północnej, wszak dorastały od małego w górskiej rzece.
Wreszcie ostatni dzień połowów to był prawdziwy deser. Wycieczka w wysokie Alpy Julijskie w dorzecze górnej Soczy pozostanie dla mnie niezapomnianą przygodą. Przewodnik – Bastian – postarał się, aby nam się nie nudziło. Przez cały dzień złowiliśmy z Michałem niemal 30 ryb, z czego przynajmniej połowę na suchą muchę. Tęczaki dochodziły do 50 centymetrów. Kameralna rzeczka Lepena to jedno z najpiękniejszych miejsc do wędkowania, jakie kiedykolwiek widziałem. Tak, jakbyśmy znaleźli się w centrum tatrzańskiego parku i łowili tam ryby. Coś mocno nierealnego!

Autor reportażu: Piotr Motyka



Po drodze stajemy w Monachium. Zamówiłem dwa duże, ale tutaj duże to litrowe…
Jak Bawaria, to oprócz piwa obowiązkowa jest golonka.
Wjeżdżamy do Austrii.
Jeden z alpejskich zamków.
A to już nasz hotel. Jesteśmy w regionie Trentino.
Włoskie śniadanko, palce lizać.
Przygotowania sprzętu. Wybór much nie jest prosty.
Zaczynamy na odcinku „no kill”. Marsz w górę rzeki.
O – już jest konkurencja. Cóż, to sobota…
Piękna alpejska rzeka z czyściutką wodą. Chyba dobrze utrafiliśmy.
Pierwszy pstrąg.
W systemie Adygi żyje duże naturalne stado potokowca.
Kolejne branie, kolejny hol.
Wreszcie ładniejszy pstrąg.
46 cm, potok.
Widoki pocztówkowe!
Michał jak zwykle preferuje suchą.
Jest konsekwentny, zmienia muchy i w końcu dostaje nagrodę.
A za chwilę łowi następną rybę.
To prawie pięćdziesiątak.
Około południa trafiamy na dobry okres brań.
Pada kilka pięknie ubarwionych potokowców.
Michał na innym odcinku rzeki.
A to szypoty przy progu wodnym. Tu mieszkają prawdziwe kabany.
Tam u góry przy głazach straciłem w holu dwa sześćdziesiątaki.
Kończymy pierwszy dzień łowienia. Po drabinie na mur i do domu.
Region słynie z pstrąga, o czym informuje ta tablica.
Dziarskim krokiem idziemy nad wodę.
Górny odcinek naszej alpejskiej rzeki. Tutaj też obowiązuje zasada „no kill”.
Mały wodospad, a pod nim głębszy basen pełen ryb.
W tle jedna z alpejskich wiosek.
Woda tak samo klarowna jak wczoraj.
Ma zielonkawy odcień.
Jaką muchę dobrać?
Coś dziś ryby są kapryśne - brań jak na lekarstwo.
W takim razie robimy przerwę na lunch - też przyjemność.
Będą włoskie specjały.
Bresaola, gotowana szynka i miejscowe sery.
Po lunchu jedziemy na wycieczkę i podziwiamy most zawieszony nad kanionem.
A to sama rzeka.
Inny most – spacerowy.
Gdy popatrzysz w dół – może się zakręcić w głowie.
Kanion.
Przed wieczorem jeszcze próbujemy, ale to nie jest dobry dzień.
Dlatego warto wcześniej wrócić do hotelu i skorzystać z basenu.
W ciepłej wodzie wraca dobry humor, wracają siły.
A na kolacji – prawdziwa rozkosz dla podniebienia.
Najlepsze są oczywiście desery, jak to we Włoszech.
Trzeci dzień spędzimy na tym samym odcinku, co pierwszy.
Dziś musimy poradzić sobie sami, bez przewodnika.
To poniedziałek, nad wodą nie ma nikogo. Bajka.
Jak zwykle około południa zaczyna się.
Najpierw pada kilka pstrągów potokowych.
Mają od trzydziestu do czterdziestu centymetrów.
Wreszcie jest coś większego! To marmorata, równe 50 cm!
Jest ślicznie ubarwiona, zielonkawa.
Moja zdobycz w pełnej krasie.
Płyń do domu!
Szypoty są dobre do obławiania krótką nimfą (tzw. czeską).
Nieco później na suchą łowię potokowca. Niemal 60 cm i ok. 2,5 kg. Kloc!
Regionalne specjały z Trentino - fantastico!
Odwiedzamy Trydent – miasto słynnego soboru.
Fontanna z Neptunem na Piazza del Duomo.
Piazza del Duomo to centralny punkt Starego Miasta.
Kolejny etap naszej podróży - Słowenia. Przybywamy do Bledu.
Pierwszy dzień – w programie górskie jezioro i belly boaty.
Pstrągi są trudne, ale kilka udaje się złowić.
Kusimy je na nimfę lub trolling ze streamerem.
Michał ze swoim ślicznym tęczakiem.
Nasz przewodnik Rok.
Finał dnia – sześćdziesiątak na nimfę.
Rok wypatrzył jeszcze na rzece kilka „potworów”, ale nie biorą.
Bałkańska kuchnia.
Obowiązkowo sałatka z owczym serem.
Ostatni dzień łowienia. Wyruszamy w wysokie Alpy Julijskie.
Imponujące skalne granie.
W tle słynny szczyt – Mangart.
Małe punkciki to ludzie wspinający się z nartami.
Bacówka na przełęczy.
Kilometr w dole płynie rzeka Socza. Nasz dzisiejszy cel.
Alpy Julijskie.
Michał z Bastianem – naszym kolejnym guidem. Ostry gość!
Przez chwilę podziwiamy majestatyczne góry.
W ten sposób można dowiedzieć się nazw poszczególnych szczytów.
Jesteśmy w sercu Triglavskiego Parku Narodowego.
Na miejscu. Przebieramy się do łowienia.
Czyż nie cudnie? Na korze drzewa ślady pazurów niedźwiedzia.
Zimna woda służy za lodówkę.
Sam krajobraz wart jest majątek.
A do tego woda jak kryształ.
A w niej widoczne ryby, masa ryb!
Te tęczaki są całkiem dzikie. Piękne jak na rycinach z atlasu.
Michał „ćwiczy” suchą.
Nie potrzeba nam większych. W tej małej rzeczce to i tak okaz!
Są czterdziestaki, a nawet pięćdziesiątaki.
Walczą jak szalone.
O, proszę - następny.
Żwawe, zdrowe.
Z każdego poola można „zdjąć” kilka ryb.
Bardzo silnych i pięknych!
Najlepsze lokalne muchy na dzisiaj. Raz działa jedna, raz inna.
Kolejny pool do obławiania.
Gruby pstrąg tęczowy – wziął na nimfę.
Łowimy głównie tęczaki, ale trafia się też marmorata.
Najpierw nie wcelował w suchą, a po kilku minutach połknął nimfę.
Wieczorem obławiam głębsze rynny nimfami.
A Michał uparcie łowi na suchą muchę.
Pstrąg na popularne „jajco”, czyli imitację ikry.
Łącznie złowiliśmy dziś 28 pstrągów. Warto będzie kiedyś tu wrócić!